Ağacın baldırındayım: yolum yağmur kadar uzun.
taş döşenmiş ellerinden geçeceğim daha huzurun.
göğsümde unutulmuş bir kurşun gibi taşırken hayatı
büyük bir istisna sayacağım fırtınanın ardına saklanan
hoyrat ve haylaz makası.

Kesmeyeceğim cenneti sevgilinin varlığından
ama kırıldım bana çekilen kılıcın rengine
suya kırıldım, hevese kırıldım, coşkuya kırıldım açıkçası
bir zebani getirir şimdi peşimden çürümüş gölgemi
ah
saçlarımda rüzgara bata çıka ilerleyen o sarhoş gemi
ezme mavinin vücut bulduğu o korkunç uğultuyu
ezme karan gemicilerin gözlerindeki ağrılı tuzu
ezme kıyılardaki kumla avunan kalbin kusurunu.
umut, sürgündür gerçek'ten: Kırıldım doğrusu.

Beni artık serseri bir yıldırım paklar
bakışlarımda patlayan aşk, dudaklarımda nemlenen his
ve baştan aşağı dünyaya bürünmüş bir macera
beni artık yalnızca yalnızlık aklar

Tutmayın, alıkoymayın menzilimi yokolurum!
ufka ayak basmama en fazla birkaç ihanet kaldı
göğsümde unutulmuş bir kurşun gibi taşıken hayatı
yaprağın damarlarındayım: Yolum meyve kadar uzun!
                                    

                                  	11 ocak 2000